Het eerste weekje werken bij m’n grote mensen baan is achter de rug. En ik ben super blij! Het is natuurlijk heel anders dan ik gewend ben, en er blijft weinig van m’n dag over maar ik ben nog steeds enthousiast over het werk. Dat komt natuurlijk om te beginnen door het vooruitzicht dat ik eindelijk betaald ga krijgen als een ‘groot mens’ (ik werk dan ook voor het eerst fulltime), en daarnaast door de nieuwigheid en spanning van de baan zelf.
Ik hoop dat die spanning lekker lang blijft, al maak ik mij daar nog niet zoveel zorgen om. Elke dag heb ik zoveel bijgeleerd, en er is nog zoveel meer te leren. Het is een fijne werkomgeving met ontzettend veel leuke mensen. Al moet ik wel eerlijk zeggen dat ik juist door al die nieuwe indrukken niet de behoefte had om ook nog bezig te zijn met mijn collegaatjes, en hen goed te leren kennen. Maar dat komt wel, dat weet ik zeker!
Het ritje midden door de stad heen vind ik ook heerlijk, al was het wat minder toen het regende. Daar ga ik een mooie regencape voor aanschaffen denk ik. Zodat ik eruitzie als een mislukte superman, verzopen op de fiets. Dat ritje is ook een mooi moment om te bellen, voor het contact met de buitenwereld, vrienden/familie enzo. Want ik dacht dat het niet zoveel zou verschillen, maar ik had helemaal geen momentjes meer. Niet voor mijzelf, maar ook niet om al mijn mensen te vertellen over die eerste week.
Was ook wel een beetje mijn eigen schuld natuurlijk, want ik had mijn avonden helemaal vol gepland. Dus dat pak ik wel even anders aan voor volgende week. Rustig aan opbouwen lijkt mij beter. Geeft mij ook nog wat tijd voor mijn verslaving; door Facebook scrollen. Zo rustgevend, al die honden en kattenfilmpjes.. Ga ik nu ook weer doen ☺
